Պետք է խոստովանեմ, որ այս գրառման պատճառը եղել է պատգամավոր, տիկին Մարգարիտ Եսայանի կողմից 2009-ին գրված «Սեքս» պատմվածքը։ Այն նվիրված է մարդկության ամենագլոբալ երկու ֆենոմեններին` սեքսին և քրտինքին: Պատմվածքը գրված է շատ անմիջականորեն, անկեղծորեն ու համարձակ և նույնիսկ գլուխգործոց կարելի է համարել։
Հայտնի է հոտի ծայրահեղ կարևոր նշանակությունը մարդու սեռականության դրսևորումներում։ Ինչպես ապացուցում են գիտական փաստերը, հենց հոտերի միջոցով է բնության մեջ արական առանձնյակը գտնում իգական առանձնյակին, որն իր բեղմնավորման շրջանում արձակում է սեռական բնազդն ակտիվացնող հատուկ բուրմունքով հեղուկներ։ Այս հոտերը հայտնի են ֆերոմոններ անվան տակ, իսկ ֆերոմոնների ընկալման օրգանը, որը տեղակայված է քթի միջնապատում՝ անմիջականորեն կապված է գլխուղեղի այն հատվածի հետ, որը պատասխանատու է սեռական վարքի կառավարման համար։
Տղամարդու քրտնքի հոտը բազմիցս մատնանշվում է կանանց կողմից իբրև իրենց սեքսուալության վրա դրամատիկ ազդեցություն թողնող գործոն։ Զզվանքի զգացումը տղամարդու քրտնահոտից դառնում է շատ կանանց սեքսուալ արձագանքման ռեակցիայի արգելակման պատճառ։ Մյուս կողմից՝ տղամարդու քրտնահոտը կարող է դառնալ այդ տղամարդուն կամ կնոջը բնազդային ամուր կապով միավորման ամուր գրավական։ Սրանք անհերքելի փաստեր են։
Կարդալ ավելին
Պետք է նշեմ, որ խոսքը գնում է մաքուր մարմնի քրտնահոտի մասին, այլ ոչ թե օրերով չլողացած մարմնի։ Նաև հատուկ ընդգծում եմ, որ խոսքը գնում է Առողջ մարմնի հոտի մասին, քանի որ ինչպես հայտնի է, տարբեր հիվանդություններ փոխում են մարմնի հոտը, օրինակ երիկամային որոշ խնդիրներ ունեցող մարդիկ հաճախ բուրում են ացետոնի հոտ կամ մարսողական խնդիրներ ունեցողները՝ նեխահոտ։ Հոտն ընդհանրապես արտացոլում է նյութափոխանակության վիճակը, առողջ նյութափոխանակություն ունեցող մարդը բուրում է առողջ հոտ, պատկերավոր ասած՝ մարդու հոտ՝ մարդահոտ։ Ավելին՝ մարդիկ իրարից տարբերվում են իրենց հոտերով հենց այն իմաստով՝ թե ինչ տեսակ մարդիկ են, ինչպիսի բնավորություն ունեն։ Լսած կլինեք օրինակ, ինչպես են բնութագրում՝ այս մարդուց հացի հոտ է բուրում կամ անուշ հոտ է գալիս, կամ լսած կլինեք՝ վախի հոտ, կասկածամտության հոտ արտահայտություններին։ Այո, հոտը մարդու շատ հատկանշական բնութագիր է, այն ուղղակիորեն երևան է հանում ավելի խորքային պրոցեսներ, որոնք անտեսանելի են, միայն հոտով երբեմն հնարավոր է դառնում բժշկության մեջ ախտորոշում դնել։ Հոտը միշտ եղել է կարևոր ախտորոշիչ չափանիշ, մեզի, կղանքի, սեռական օրգանների արտադրուկի հոտը գիտակ բժշկի համար բավարար են հիվանդությունը տեսնելու համար։
Երբ առկա է այս կամ այն ֆիզիկական կամ հոգեկան հիվանդությունը և մարմինը սկսում է ախտաբանական հոտ բուրել, զույգերի ինտիմ կյանքում տեղ են գտնում լրջագույն խնդիրներ։ Այս դեպքերում տհաճ հոտն առաջացնող պատճառը ենթակա է բժշկական միջամտությամբ վերացման, այսինքն՝ հիվանդությունը պետք է ախտորոշվի և բուժվի։ Պետք է նշեմ, որ եթե գործ ունենք ոչ թե ձևավորված հիվանդության, այլ նյութափոխանակային խանգարումների հետ, ապա երբեմն միայն սննդաբանի հետ խորհրդատվությունը կարող է օգնել ձերբազատվել վատ հոտից։ Իսկ ինչ անել, երբ հոտը ոչ թե հիվանդության կամ նյութափոխանակյին խանգարման հետևանք է, այլ տվյալ մարդու առանձնահատկությունը, ասենք՝ նրա բնավորության հետևանք է։ Ինչպես կարող է զուգընկերը/ուհին հաղթահարել այդ հոտի հանդեպ իր տհաճ ռեակցիան։
Ահա թե ինչպես է հաղթահարում «Սեքս» պատմվածքի հերոսուհին։ Տառապանքը, որն ապրում է հերոսուհին, երբ իր կամքին հակառակ ստիպված է սեռական կապ ունենալ, նողկանքի այն զգացումը, որը կինն ապրում է ամեն սեռական հարաբերության ժամանակ, աննկարագրելի բրուտալ ձևով ձևախեղում են նրա ողջ հոգեկանը։ Հոգեկանի ձևախեղման այս գործընթացը հայտնի է սեռական բռնության ենթարկված կանանց հետ աշխատող բոլոր փորձագետերին։ Հեղինակը շատ դիպուկ է նկարագրել կնոջ անհույս վիճակը՝ կապված բռնության դեմ նրա անզորության հետ, այնպես, որ նրան մնում է միայն հաշտվել իրեն նողկանք պատճառող հոտի հետ, սիրել այդ հոտը ճարահատյալ, ինքն իրեն բթացնելով, ինքն իրեն անզգայացնելով այդ հոտի նկատմամբ՝ «Կամաց-կամաց ինքը սկսեց իրեն համոզել, որ այդ բանը առանց քրտինքի հոտի ուղղակի չի կարող լինել։»։ Եվ ահա տառապանքից ու ցավից բթացած այս կնոջ զգայական բնազդը արթնանում է մի օր, երբ նրան մոտենում է մի տղաՄարդ, ում հետ «ինքը բաց է, շատ բաց, ում հետ ինքը ազատ է, շատ ազատ» և միաձուլումը ամբողջացնում է, մի զգացում, որը հավատացեք ինձ, հազվակի երևույթ է նման կնոջ պրակտիկայում, ով օրեկան մի քանի տղամարդու է սպասարկում։ ՈՒստի և ամբողջացման զգացում ապրող կինը իրավացիորեն զարմացած է՝ «բայց ուղեղի կենտրոնում մի միտք էր սղոցում` ինչ-որ բան այն չէր, մի բան պակաս էր, կարծես կիսատ մնաց։»
Անզգայացած կինն առաջին անգամ ապրել է բաց լինելու, ազատ լինելու և ամբողջացման գալու հաճույքը, նա զարմացած է, որ սեռական մերձեցումը կարող է նաև այսիպիսին լինել։ Նա զարմացած է, որ տղամարդը կարող է Մարդ բուրել։ Սակայն ձևախեղված հոգեկանը ի վիճակի չէ ճիշտ գնահատական տալու տեղի ունեցածին, և փոխանակ՝ ի վերջո, հենց այդ պահին, նա վերջապես հասկանա, որ կա նման սեքս, կա նման հաճույք, նա՝ տարիների բռնությունից բթացած ու անզգայացած այդ կինը, կարոտում է իրեն տառապանք պատճառող նողկանքի զգացումը։ Նա իրեն անբավարարված է զգում, ունենալով ամբողջացման զգացում։ Նրան պակասում է իր ցավը, իր տառապանքը` «Հասկացավ` չկար քրտինքի արդեն հարազատ դարձած հոտը:», որին նա սովորել է, որի մեջ իրեն հարմարավետ է զգում։ «Առանց քրտինքի հոտի ինքը չէր բավարարվել, իրեն պակասում էր մի բան, որից ինքը զզվում է:»
Իսկ ինձ միշտ զարմացրել է, թե ինչու են Մարդիկ սիրում իրենց տառապանքը, հարմարավետ զգում իրենց ապրած կյանքի գարշահոտության մեջ։ Մի՞թե չենք կարող հրաժեշտ տալ անցյալին և ապրել ներկա պահով, ներկա պահի մեջ, որտեղ կյանքը լրիվ նոր հեռանկար է բացել ու նոր ապագա է խոստանում։
Փակել
