ՕՆԼԱՅՆ ԽՈՐՀՐԴԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆ

ԳՐԱՆՑՎԵԼ ԽՈՐՀՐԴԱՏՎՈՒԹՅԱՆ


Տղամարդու սեռական թուլություն

Հարգելի բժիշկ, ժամանակ առ աժամանակ հարաբերության կեսից առնանդամս թուլանում է և չեմ կարողանում ակտն ավարտին հասցնել: Կինս իհարկե չի դժգոհում, սակայն ես ինձ շատ վատ եմ զգում, շատ անհանգիստ եմ, կարող է ինչ-որ լուրջ հիվանդություն ունեմ, որի մասին տեղյակ չեմ: 41 տարեկան եմ, առողջական այլ գանգատ չունեմ:

Հարգելի բժիշկ, ներհրման պահին առնանդամիս պնդությունն անցնում է և չեմ կարող կնոջս բավարարել, գնացել եմ ուռոլոգի մոտ, նշանակել է Վեգարա, խմել եմ, բայց ոչ մի օգուտ: Հետազոտությունների արդյուքնում պարզվեց, որ ունեմ սնկային բորբոքում, ստացել եմ համապատասխան բուժում, բայց էրեկցիան չի վերականգնվել:

Բարև Ձեզ հարգելի Բժիշկ Ներսիսյան, շատ, անչափ շատ, շնորհակալ կլինեմ Ձեզ, եթե պատասախանեք իմ այս հարցին: Ամուսինս 47 տարեկան է և գանգատվում է թույլ էրեկցիայից, իսկ օրգազմից անմիջապես 10 վայրկյան անց, այն միանգամից թուլանում է: Դա նորմա՞լ է արդյոք:

Առնանդամի պրկման առաջացմանը մասնակցում են օրգանիզմի մի քանի համակարգեր և ենթակառույցներ՝ նյարդային, սիրտ-անոթային, ներզատական համակարգերը, առնանդամի փապարային մարմինները, շագանակագեղձը: Մի շարք հիվանդություններ՝ շաքարային դիաբետը, զարկերակային գերճնշումը, սրտային հիվանդությունները, քնի ապնոէն, հիպերպրոլակտինէմիան, հիպոգոնադիզմը, ինչպես նաև որոշ հակահիպերտենզիվ և հոգեմետ դեղեր թուլացնում են էրեկցիան: Առնանդամի թուլության ախտածագման մեջ մեծ դեր են խաղում նաև հոգեէմոցիոնալ գործոնները և հոգեախտաբանական վիճակները, մասնավորապես՝ դեպրեսիան, կախվածությունը, բնավորության շեշտվածությունները և անձնային խանգարումները:

Կարդալ ավելին

 Չպետք է մոռանալ սակայն, որ էրեկցիան տղամարդու սեռային ինքնության ինքնաարտահայտումն է, արական ուժի կենդանացումը, և առնանդամի պրկումը տղամարդու սեռական ակտիվացման միայն արտաքին՝ երևացող մասն է: Ավելի խորքային՝ չերևացող կողմում, տղամարդու սեռական գրգռման համար պատասխանատու է տղամարդու էությունը, որքան շատ է այդ էությունը մուտք ունենում դեպի արական ուժային մարմիններ, այնքան ուժեղ է էրեկցիայի պնդության աստիճանը: Սեռական ակտ իրականացնողն այդ ուժը սնուցող էությունն է, ոչ թե առնանդամը, առնանդամը ընդամենը գործիք է այդ ուժի ձեռքին, որի հիմնական նպատակը սերմնահեղուկի ուղղորդված արտանետումն է:

Էրեկցիայի թուլությունը մեր օրերում դարձել է բավական տարածված խնդիր, որովհետև ժամանակակից տղամարդն իր էության կորստի պատճառով սեռական ակտ է իրականացնում ոչ թե այդ էությամբ, այլ առնանդամով: Տղամարդու էության կորուստը տարածված խնդիր է, որի հիմնական պատճառներից են ինքնագիտակցության պակասը, հոգետրավմատիկ իրադարձությունները, ֆիզիկական հիվանդությունները: Տղամարդու էության կորուստը ավելի երիտասարդ տարիքում կարող է փոխհատուցվել հորմոնային հագեցվածությամբ, ինչը հնարավոր չէ 40-ից հետո, որովհետև ցածր հորմոնալ ֆոնի վրա առնանդամը գործի դնող ուժի բացակայությունն արդեն ակնհայտ է դառնում:

Իսկ ինչպես է տեղի ունենում տղամարդու էության կորուստը և արդյոք հնարավոր է այն վերադարձնել?: Ամեն անգամ, երբ տղամարդը նույնականացվում է իր սեռական կրքի, սիրային կախվածությունների, սեռական խթանիչների, դոգմատիկ սեռական պատկերացումների հետ, տղամարդու էության մի հատված «պոկվում և թաքնվում է տեսադաշտից»: Նույնականանալ սեռական կրքի, սիրային կախվածությունների, սեռական խթանիչների, դոգմատիկ սեռական պատկերացումների հետ նշանակում է էության մասնատում և այդ մասերից յուրաքանչյուրի անկախացում:

Էությունը մասնատող ամենատարածված պատճառը մանկության կամ պատանեկության տարիքում ապրած սեռային ոտնձգության կամ չարաշահման փորձն է: Երեխայի հոգեկանն ի զորու չէ բանական իմաստավորմամբ հանդարտեցնել այդ ցավը, ուստի և սեռական ապրումների հետ մեկտեղ այդ ցավագին փորձառությունը պոկվում և տարանջատվում է հոգեկան ամբողջից՝ թաքցնելով գիտակցության տեսադաշտից էության մի կարևոր հատված: Հոգեսեռական զարգացումն այնուհետև ընթանում է այլընտրանքային սեռականության ստեղծման ճանապարհով՝ բերելով անձի «սեռային երկատման», ձևավորվում է այլընտրանքային սեռային ինքնություն, որը կտրված է իրական սեռականությունից: Երկատման այս իրողությունը կտրում է սեքսուալ-էրոտիկն իր ակունքից, որն այսուհետ ձեռք է բերում անկախություն և դադարում հոգեկան ամբողջի շրջանակներում հանուն այդ ամբողջության իր մասնաբաժնով գործառելուց: Հոգեբուժության մեջ այս խանգարումը նկարագրված է դիսոցիատիվ խանգարումներ խորագրի ներքո:

Տղամարդու էության վերադարձը այն նախապայմանն է, ու դա կարող է անել յուրաքանչյուր տղամարդ, եթե նա ուզում է արմատապես ազատվել սեռական կյանքի հետ կապված բոլոր խնդիրներից, առանց որի հնարավոր չէ բուժել սեռական անկարողությունը, վերականգնել սեռական կյանքում ներդաշնակ զույգային հարաբերությունները:

Փակել

Ձեզ կհետաքրքրեն նաև՝

11 Ապրիլի, 2025

Չբավարարող զույգային հարաբերություններում զույգերը հաճախ մտածում են բաժանվելու մասին՝ առանց հասկանալու, որ բաժանումը շատ հաճախ չի լուծում խնդիրները և չի բերում հոգեկան հանգստության։ Այստեղ չկա այն գիտակցումը, որ բաժանումը չի նշանակում հեռացում-ազատագրում, այլ ընդհակառակը՝ բաժանվելուց հետո դուք ստիպված եք նորից հանդիպել ու գործ ունենալ ձեր սեփական խնդիրների հետ, որոնք նախկինում արտացոլում էիք ձեր զուգընկերոջ վրա։Ընդունված է մտածել, որ մենք ամուսնանալուց միանում ենք, եւ իսկապես՝ արտաքնապես մենք տեսնում ենք երկու հոգի, ովքեր միանում եւ թվում է՝ մեկ են դառնում։ Սակայն ավելի խորաթափանց հայացք նետելով՝ կարելի է տեսնել, որ դա այդպես չէ։ Իրականում, երբ տղամարդն ամուսնանում է՝ իր կնոջ շնորհիվ նա վերջապես «բաժանվում է» եւ կարող է հանդես գալ մաքուր տղամարդու կերպարով, նմանապես նաեւ կինն է բաժանվում եւ մաքուր կին դառնալու հեռանկար ստանում։ Շարունակեք կարդալ։Հասկանալու համար, թե այդ ինչպես է ամուսնությունը բաժանում մարդուն, պետք է ընդամենը հիշել, որ մարդն ինքն իրենով ամբողջական էակ է, ով ընդգրկում է ամբողջն իր մեջ, նա մեկ ամբողջ է, 1 թիվը։ Սա նշանակում է, որ մարդու մեջ ներառված են եւ արականը, եւ իգականը։Մենք այստեղ չենք խոսում ֆիզիկական սեռի մասին։ Ըստ ֆիզիկական սեռային պատկանելիության՝ մարդիկ բաժանվում են արական եւ իգական սեռերի, մարդը ծնվում է արական կամ իգական սեռի ներկայացուցիչ։ Ֆիզիկական առումով՝ նա սեռապես պառակտված է։ Մենք այստեղ խոսում ենք մարդու կորիզային կառուցվածքի մասին, որպես հոգեւոր էակ։ Այս առումով մարդն ամբողջական է եւ նրա մեջ գործառում է անդրոգին սեռային էություն։Ամուսնանալիս՝ տղամարդը կարող է հետ զարգացնել իր ներքին իգական աշխարհին բնորոշ հատկանիշները, հետ կանգնել իր ամբողջական անդրոգին վիճակից ու գալ անդրոս-վիճակի, քանի որ նրա կողքին հայտնվում է կին, նա ունենում …

11 Ապրիլի, 2025

Ինչու է պետք, որ նորաստեղծ ընտանիքն առանձին ապրի։Քանի դեռ երիտասարդներն ապրում են ծնողների հետ մեկ հարկի տակ, գոյություն ունի մեկ՝ ընդլայնված ընտանիք, որ կարող է ունենալ միայն մեկ տանտեր ու տանտիրուհի։ Հարսն այդ տան տանտիրուհին չէ, այլ ընտանիք «բերած» աղջիկը, ում ինչքան էլ սիրեն, պատվեն, միեւնույնն է, ստանձնում է ընտանիքին կցվող, «որդեգրված» դստեր դերը։Նոր ընտանիքի կազմումը սկսվում է հայրական տնից բաժանումից, որով նոր տուն ու տեղ է դրվում։ Հայրական տնից դուրս եկած տղան, ինչքան էլ իր հոր տղան լինի, միեւնույնն է՝ տարբերվում է նրանից, քանի որ նոր սերունդ է ներկայացնում, իսկ սերունդը փոխված ժամանակի պահանջն է կրում։Երբ ընդլայնված ընտանիքի բոլոր անդամներն ապրում են մեկ հարկի տակ, երիտասարդներն իրենց անհատական զարգացման մեջ ոչ ներդաշնակ ընթացք են առնում եւ անգամ՝ աճման կանգ ապրում, քանի որ ծնողների հովանավորությամբ լուծված խնդիրները թուլացնում են աճման համար անհրաժեշտ դիմադրությունը։Հայրական տանը ու ծնողների ներկայությամբ երիտասարդներն ակամայից ստանձնում են «երեխայի» դերը։ Սա մի կողմից ունի դրական ազդեցություն, եթե այդ դերը գիտակցված ստանձնել՝ ուսումնասիրելու համար ներքին երեխայի վնասվածքները, մյուս կողմից սակայն՝ հուզական բարձր լարվածության պատճառով ոչ թե ներքին երեխայի դիտարկում, այլ ստացած վնասվածքների խորացում է գնում։Ծնողներն ունեն երեխաներին թրիգերելու (հուզական խախտում առաջացնելու) բարձր պոտենցիալ, որից երեխաների մոտ հայտնվում են ուժգին հույզեր։ Անկարող լինելով տարանջատվել այդ հույզերից ու վերաապրելով հաղթահարել դրանց ազդեցությունը՝ երեխան նույնականացվում է այդ հուզերին եւ դրանց շուրջ հյուսված կեղծ ինքնություն ամրապնդում։Հասուն, բայց դեռ երեխա մնացած մեծահասակը՝ արդեն ամուսնացած, շարունակում է իրեն երեխայի պես պահել՝ առանց գիտակցելու իր այդ պահվածքը։ Տղան կարող է նմանակվել հորը, մնալ մոր հետ պորտալարով սնուցվող «արգանդային» հարաբերություններում ու անգիտակացաբար իր կնոջ վրա արտապատկերել …

11 Ապրիլի, 2025

«Լևի գնալ» արտահայտությունը առօրյա խոսակցականում գլխավորապես վերաբերում է այն տղամարդկանց, ովքեր ցանկանում են պահպանել իրենց ընտանիքը, բայց և մտնում են արտանուսնական կապերի մեջ։ Ի՞նչ է սա՝ անկշտությո՞ւն, չտեսությո՞ւն, մերժելու անկարողությո՞ւն, ընդունված մշակո՞ւյթ, որից չես կարող հրաժարվել…Նախ նշենք, որ «լևի գնացող» տղամարդկանց մեջ կան այնպիսինները, որոնց կանայք, կարելի է ասել, «կատարյալ են», հետևաբար «դավաճանում են» նաև թագուհիներին։ Կինը չի կարող կանխել տղամարդու այդ քայլը. դա կնոջ վերահսկումից դուրս է։Այնուհետև ֆիքսենք, որ մոնոգամ կամ պոլիգամ լինելը մարդու Ո ր ո շ ու մ է, այսինքն՝ տղամարդիկ որոշում են մոնոգամ լինել՝ մարմնա- և հոգեսեռական հավատարմություն պահպանել ամուսնության ընթացքում, կամ էլ գիտեն, որ գայթակղության դեպքում տրվելու են դրան, ու իզուր խոստումներ չեն տալիս։ Այս որոշումը հարաբերությունների ընթացքում կարող է փոփոխվել՝ մոնոգամը դառնա պոլիգամ և հակառակը։Կան այնպիսի տղամարդիկ, որոնց մոտ սեռամարմնայինն անջատված է հոգեսեռայինից։ Նրանք գտնում են, որ հավատարմությունը հոգեպես է լինում, այսպիսով՝ նրանք հավատարիմ են մնում ընտանիքին ու կնոջը մինչև կյանքի վերջ տեր կանգնելու հանձնառությանը և պատահական կնոջ հետ սերմնաժայթքում ունենալը չեն համարում անհավատարմություն։Կան նաև տղամարդիկ, ովքեր դա անում են սովորությունից դրդված, հաճույքին գերի ընկած կամ կախվածությունից ելնելով։ Նրանք գիտակցում են իրենց սովորությունը, հեշտասիրությունը, կախվածությունը, բայց չգիտեն՝ ինչպես կամ ուղղակի չեն ուզում ազատվել դրանից։Մեր մոտեցումն այս հարցին, թե ինչու են տղամարդիկ «լևի գնում», հիմնվում է տարիների ընթացքում կատարած մեր ուսումնասիրությունների, պրակտիկայում հանդիպած հարյուրավոր դեպքերի մանրակրկիտ դիտարկումների, գիտական և գեղարվեստական գրականության, պատմական և մշակութային արժեքների, կրոնական պատկերացումների վերլուծության վրա։Մեր դիտանկյունից՝ տղամարդկանց «լևի տանող» դրդապատճառը կապ ունի մարդու ինքնաճանաչողական հոգևոր պահանջմունքի հետ։ Այն տղամարդիկ, որ գնում են այդ քայլին, ներքին մղում են զգում դեպի նորը, անհայտը, …

11 Ապրիլի, 2025

Չբավարարող զույգային հարաբերություններում զույգերը հաճախ մտածում են բաժանվելու մասին՝ առանց հասկանալու, որ բաժանումը շատ հաճախ չի լուծում խնդիրները և չի բերում հոգեկան հանգստության։ Այստեղ չկա այն գիտակցումը, որ բաժանումը չի նշանակում հեռացում-ազատագրում, այլ ընդհակառակը՝ բաժանվելուց հետո դուք ստիպված եք նորից հանդիպել ու գործ ունենալ ձեր սեփական խնդիրների հետ, որոնք նախկինում արտացոլում էիք ձեր զուգընկերոջ վրա։Ընդունված է մտածել, որ մենք ամուսնանալուց միանում ենք, եւ իսկապես՝ արտաքնապես մենք տեսնում ենք երկու հոգի, ովքեր միանում եւ թվում է՝ մեկ են դառնում։ Սակայն ավելի խորաթափանց հայացք նետելով՝ կարելի է տեսնել, որ դա այդպես չէ։ Իրականում, երբ տղամարդն ամուսնանում է՝ իր կնոջ շնորհիվ նա վերջապես «բաժանվում է» եւ կարող է հանդես գալ մաքուր տղամարդու կերպարով, նմանապես նաեւ կինն է բաժանվում եւ մաքուր կին դառնալու հեռանկար ստանում։ Շարունակեք կարդալ։Հասկանալու համար, թե այդ ինչպես է ամուսնությունը բաժանում մարդուն, պետք է ընդամենը հիշել, որ մարդն ինքն իրենով ամբողջական էակ է, ով ընդգրկում է ամբողջն իր մեջ, նա մեկ ամբողջ է, 1 թիվը։ Սա նշանակում է, որ մարդու մեջ ներառված են եւ արականը, եւ իգականը։Մենք այստեղ չենք խոսում ֆիզիկական սեռի մասին։ Ըստ ֆիզիկական սեռային պատկանելիության՝ մարդիկ բաժանվում են արական եւ իգական սեռերի, մարդը ծնվում է արական կամ իգական սեռի ներկայացուցիչ։ Ֆիզիկական առումով՝ նա սեռապես պառակտված է։ Մենք այստեղ խոսում ենք մարդու կորիզային կառուցվածքի մասին, որպես հոգեւոր էակ։ Այս առումով մարդն ամբողջական է եւ նրա մեջ գործառում է անդրոգին սեռային էություն։Ամուսնանալիս՝ տղամարդը կարող է հետ զարգացնել իր ներքին իգական աշխարհին բնորոշ հատկանիշները, հետ կանգնել իր ամբողջական անդրոգին վիճակից ու գալ անդրոս-վիճակի, քանի որ նրա կողքին հայտնվում է կին, նա ունենում …

11 Ապրիլի, 2025

Ինչու է պետք, որ նորաստեղծ ընտանիքն առանձին ապրի։Քանի դեռ երիտասարդներն ապրում են ծնողների հետ մեկ հարկի տակ, գոյություն ունի մեկ՝ ընդլայնված ընտանիք, որ կարող է ունենալ միայն մեկ տանտեր ու տանտիրուհի։ Հարսն այդ տան տանտիրուհին չէ, այլ ընտանիք «բերած» աղջիկը, ում ինչքան էլ սիրեն, պատվեն, միեւնույնն է, ստանձնում է ընտանիքին կցվող, «որդեգրված» դստեր դերը։Նոր ընտանիքի կազմումը սկսվում է հայրական տնից բաժանումից, որով նոր տուն ու տեղ է դրվում։ Հայրական տնից դուրս եկած տղան, ինչքան էլ իր հոր տղան լինի, միեւնույնն է՝ տարբերվում է նրանից, քանի որ նոր սերունդ է ներկայացնում, իսկ սերունդը փոխված ժամանակի պահանջն է կրում։Երբ ընդլայնված ընտանիքի բոլոր անդամներն ապրում են մեկ հարկի տակ, երիտասարդներն իրենց անհատական զարգացման մեջ ոչ ներդաշնակ ընթացք են առնում եւ անգամ՝ աճման կանգ ապրում, քանի որ ծնողների հովանավորությամբ լուծված խնդիրները թուլացնում են աճման համար անհրաժեշտ դիմադրությունը։Հայրական տանը ու ծնողների ներկայությամբ երիտասարդներն ակամայից ստանձնում են «երեխայի» դերը։ Սա մի կողմից ունի դրական ազդեցություն, եթե այդ դերը գիտակցված ստանձնել՝ ուսումնասիրելու համար ներքին երեխայի վնասվածքները, մյուս կողմից սակայն՝ հուզական բարձր լարվածության պատճառով ոչ թե ներքին երեխայի դիտարկում, այլ ստացած վնասվածքների խորացում է գնում։Ծնողներն ունեն երեխաներին թրիգերելու (հուզական խախտում առաջացնելու) բարձր պոտենցիալ, որից երեխաների մոտ հայտնվում են ուժգին հույզեր։ Անկարող լինելով տարանջատվել այդ հույզերից ու վերաապրելով հաղթահարել դրանց ազդեցությունը՝ երեխան նույնականացվում է այդ հուզերին եւ դրանց շուրջ հյուսված կեղծ ինքնություն ամրապնդում։Հասուն, բայց դեռ երեխա մնացած մեծահասակը՝ արդեն ամուսնացած, շարունակում է իրեն երեխայի պես պահել՝ առանց գիտակցելու իր այդ պահվածքը։ Տղան կարող է նմանակվել հորը, մնալ մոր հետ պորտալարով սնուցվող «արգանդային» հարաբերություններում ու անգիտակացաբար իր կնոջ վրա արտապատկերել …

11 Ապրիլի, 2025

«Լևի գնալ» արտահայտությունը առօրյա խոսակցականում գլխավորապես վերաբերում է այն տղամարդկանց, ովքեր ցանկանում են պահպանել իրենց ընտանիքը, բայց և մտնում են արտանուսնական կապերի մեջ։ Ի՞նչ է սա՝ անկշտությո՞ւն, չտեսությո՞ւն, մերժելու անկարողությո՞ւն, ընդունված մշակո՞ւյթ, որից չես կարող հրաժարվել…Նախ նշենք, որ «լևի գնացող» տղամարդկանց մեջ կան այնպիսինները, որոնց կանայք, կարելի է ասել, «կատարյալ են», հետևաբար «դավաճանում են» նաև թագուհիներին։ Կինը չի կարող կանխել տղամարդու այդ քայլը. դա կնոջ վերահսկումից դուրս է։Այնուհետև ֆիքսենք, որ մոնոգամ կամ պոլիգամ լինելը մարդու Ո ր ո շ ու մ է, այսինքն՝ տղամարդիկ որոշում են մոնոգամ լինել՝ մարմնա- և հոգեսեռական հավատարմություն պահպանել ամուսնության ընթացքում, կամ էլ գիտեն, որ գայթակղության դեպքում տրվելու են դրան, ու իզուր խոստումներ չեն տալիս։ Այս որոշումը հարաբերությունների ընթացքում կարող է փոփոխվել՝ մոնոգամը դառնա պոլիգամ և հակառակը։Կան այնպիսի տղամարդիկ, որոնց մոտ սեռամարմնայինն անջատված է հոգեսեռայինից։ Նրանք գտնում են, որ հավատարմությունը հոգեպես է լինում, այսպիսով՝ նրանք հավատարիմ են մնում ընտանիքին ու կնոջը մինչև կյանքի վերջ տեր կանգնելու հանձնառությանը և պատահական կնոջ հետ սերմնաժայթքում ունենալը չեն համարում անհավատարմություն։Կան նաև տղամարդիկ, ովքեր դա անում են սովորությունից դրդված, հաճույքին գերի ընկած կամ կախվածությունից ելնելով։ Նրանք գիտակցում են իրենց սովորությունը, հեշտասիրությունը, կախվածությունը, բայց չգիտեն՝ ինչպես կամ ուղղակի չեն ուզում ազատվել դրանից։Մեր մոտեցումն այս հարցին, թե ինչու են տղամարդիկ «լևի գնում», հիմնվում է տարիների ընթացքում կատարած մեր ուսումնասիրությունների, պրակտիկայում հանդիպած հարյուրավոր դեպքերի մանրակրկիտ դիտարկումների, գիտական և գեղարվեստական գրականության, պատմական և մշակութային արժեքների, կրոնական պատկերացումների վերլուծության վրա։Մեր դիտանկյունից՝ տղամարդկանց «լևի տանող» դրդապատճառը կապ ունի մարդու ինքնաճանաչողական հոգևոր պահանջմունքի հետ։ Այն տղամարդիկ, որ գնում են այդ քայլին, ներքին մղում են զգում դեպի նորը, անհայտը, …

6 Հունվարի, 2019

Պոռնիկ բառը սովորաբար ասոցացվում է մարմնավաճառության հետ, պոռնիկ է համարվում նա, ով սեռական բնույթի ծառայություններ է մատուցում որոշակի գումարի դիմաց, այլ կերպ ասած՝ վաճառում է իր մարմինը։ Բայց պետք է իմանալ, որ վաճառել կարելի է ոչ միայն մարմինը, այլ նաև այդ մարմնում բնակվողին կամ նրա մասերից որևէ մի բան։Այս գրառման մեջ պոռնիկ բառի տակ ես նկատի չունեմ փողի դիմաց մարմինը վաճառող մեկին, այլ հասկանում եմ լրիվ ուրիշ բովանդակություն։ Խոսքը գնում է ավելի շուտ արքետիպի մասին, մեր ներսում ապրող միտման, կաղապարի, ունիվերսալ սիմվոլի, որը ժառանգվում է սերնդեսերունդ՝ իբրև վարքային մոդել և ազդում կյանքի ընթացքի վրա՝ թողնելով տարբեր հետևանքներ։Բոլոր մարդիկ իրենց ներսում ունեն Պոռնիկի արքետիպը՝ թե կանայք, թե տղամարդիկ՝ արտահայտման տարբեր աստիճաններով։ Պոռնիկի արքետիպը մեր կյանքում արտահայատվում է, երբ պատկերավոր ասած՝ մենք վաճառում ենք մեր որևէ մասը ինչ-որ օգուտի դիմաց, երբ գործում ենք «քյարից» դրդված:

19 Հուլիսի, 2018

Մեջբերում եմ մի հատված բժշկական գործունեությանս ընթացքում տեղի ունեցած մի զրույցից (կա զրուցակցի նախնական համաձայնությունը, դետալները փոփոխված են).«...Կան շատ բաներ, որոնք ուզում եմ իմանաք իմ մասին, ես պատասխան չեմ ակնկալում, ուղղակի ուզում եմ ասել ինչ եմ զգում: Զգում եմ, որ իմ մեջ ապրում է մի հրեշ ու ես չեմ կարողանում նրան սաստեմ, իրականում չեմ էլ փորձում... Ինձ թվում է դուք էլ եք հանձինս ինձ տեսնում մի փոքրիկ ու թույլ երեխայի, դա այդպես էլ կա, բայց կա նաև էն մութ կողմը, որից ես ամաչում եմ, բայց ինքը կա... Ես էնքան վատն եմ, վատը շատ պրիմիտիվ բառ է, ես կասեմ տականք ու ստոր եմ, որ ես շփվում են էն մարդկանց հետ, ես հաց եմ ուտում էն մարդկանց տանը, որոնց, որ իմ իմ մտքում բազմիցս վատ խոսքեր եմ ասել… ու ես արդեն չգիտեմ էլ՝ արդյո՞ք ինձ վատ եմ զգում այդ կեղտոտ խոսքերի համար, թե ոչ այդքան, քանզի այդ ամենը դարձել է շատ սովորական ինձ համար: Եղել են պահեր, որ իմ զզվանքը մամայիս հանդեպ էնքան ուժեղ է եղել, որ ես զզվել եմ էն մտքից, որ ես իր ներսում եմ սաղմնավորվել... Այս տողերը գրում եմ շատ հանգիստ, քանզի հիմա չեմ զգում այն, ինչ գրում եմ, ուղղակի շարադրում եմ երբևէ զգացածս ինչ-որ բաներ...»:Իհարկե մինչև վերջ անկեղծ լինելու դեպքում մարդն իր մեջ այնպիսի որակներ ու կողմեր կարող է տեսնել, որոնք ընդունելը ծայրաստիճան շփոթեցնող է և անգամ կարող է խելագարության հանգեցնել: Այս առումով կցանկանայի մեջբերում անել Կարլ Յունգի՝ մարդու հոգեբանության ոլորտում խորքային ուսումնասիրություններ կատարած այս հեղինակի «Անգիտակցականի հոգեբանությունը» աշխատությունից.«Համակվում ես վախով, երբ մտածում ես, որ մարդն ունի նաև …

2 Հուլիսի, 2018

Կնոջս հետ շփումը ուժասպառ է անում ինձ, երբ տանն եմ՝ նրա հետ, հոգնածություն եմ զգում, դրա համար էլ գերադասում եմ ինչքան հնարավոր է նրա կողքին չգտնվել, ուշ եմ վերադառնում աշխատանքից, տարբեր առիթներ եմ փնտրում տնից բացակայելու համար: Ինձ զայրացնում է այն հանգամանքը, որ նա անընդհատ փորձում է ներխուժել իմ կյանքի այնպիսի ոլորտներ, որոնք խիստ անձնական եմ համարում, ինձ վերահսկելու և չարաշահելու նրա փորձերը ճնշում են ինձ, անզորությունից չգիտեմ ինչ անել, կարծես ցանցում բռնված անօգնական թիթեռ լինեմ: Հարցս հետևյալն է՝ ինչպես պաշտպանեմ անձնական տարածքիս սահմանները՝ միևնույն ժամանակ պահպանելով մեր ամուսնական հարաբերությունները: /Ա., 35 տարեկան/Շնորհակալություն այս կարևոր հարցի համար: Նախ նշեմ, որ այս խնդիրը բավական լայն տարածում ունի և անհանգստացնում է շատերին, թեև կան մարդիկ, ովքեր անգամ չեն էլ գիտակցում, որ սա խնդիր է: Ընդհանրապես սահմանն իր ներսում փակելու միտում ունի, որով սահմանափակվածը դառնում է աշխարհին ներկայանալի առանձին միավոր: Երբ ասում ենք անձնական տարածք, հասկանում ենք ֆիզիկական, մտային և հուզական սահմանագծերով եզրափակված այն տիրույթը, որով մենք ներկայանում ենք աշխարհին որպես առանձին անհատ և կերպար:Բոլոր առողջ հարաբերություններում, անկախ թե դա ինչ բնույթ է կրում՝ ինտիմ ամուսնական, ընկերական, թե գործնական, հարաբերվող կողմերից յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի անձնական տիրույթի սահմաններ ունենալու և դրանք պաշտպանելու կարևորությունը: Սա անհրաժեշտություն է, քանի որ այդ սահմանները հստակորեն զատում են մեր ինքնությունն այլ մարդկանց ինքնությունից, օգնում զանազանել սեփական կարիքները այլոց կարիքներից, տարբերակել սեփական ցանկություններն ուրիշ մարդկանց ցանկություններից: Այս սահմանները պաշտպանում են մեզ ուրիշ անձանց կողմից օգտագործված, չարաշահված լինելուց, մանիպուլյացիայի ենթարկվելուց:Ինքնության սահմաններ ունեցող անձիք ինքնահարգալից են և գիտեն իրենց իսկական արժեքը: Նրանց ինքնազգացողությունը միշտ բարձր է, իսկ ամբողջականության զգացումը չի թույլատրում …

Թողնել մեկնաբանություն

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով