Բժիշկ դառնալու փափագն ունեցել եմ դեռ մանկուց։ Սեքսոլոգիայի ընտրությունը, որպես իմ առաջին մասնագիտացում, պայմանավորված էր կյանքի ամենազարմանահրաշ երևույթը՝ ծննդյան առեղծվածը բացահայտելու իմ ձգտումով։ Մինչ օրս էլ համոզված եմ՝ երեխայի ծնունդը տեղի է ունենում ոչ միայն ֆիզիոլոգիական ակնթարթում, երբ նա լույս աշխարհ է գալիս, և ոչ էլ՝ հենց բեղմնավորման պահին։ Եթե այդպես լիներ, թերևս մանկաբարձ-գինեկոլոգ կդառնայի։ Ինձ համար ծնունդը սկսվում է շատ ավելի վաղ՝ այն պահին, երբ Գիտակցության հորիզոնում ծնվում է Լույսի նոր շողքի դրսևորման անհրաժեշտությունը։ Գուցե այս հասկացողությամբ առաջնորդվելն ինձ տարավ  հոգեբուժության ճանապարհով։  

Ծնվել ու մեծացել եմ Երևանում։ Հայրս՝ ճարտարապետ էր, մայրիկիս հետ միասին նախագծում էին տներ։ Կարծում եմ՝ տներ նախագծելու հանդեպ նրանց սերը ինչ-որ կերպ փոխանցվել է նաև ինձ. միայն թե ես «նախագծում եմ» մի այլ տուն՝ այն, ուր բնակվում է մարդու հոգին։ Տուն, որտեղ կարելի է ապրել ներքին խաղաղությամբ, վերադառնալ ինքդ քեզ ու վերջապես զգալ՝ «Ես կամ ու այստեղ եմ, Ես Տանն եմ»։  

Երևանի պետական բժշկական համալսարանում սովորելու տարիներին հասկացել եմ, որ ինձ գրավում են այն գիտությունները, որոնք ուսումնասիրում են մարդու վարքը։ Իբրև ուսանող, միշտ կասկածել եմ հորմոնների գերակշռող դերին՝ մարդու վարքի ձևավորման մեջ։ Ինձ միշտ հետապնդել է այն միտքը, որ մարդու վարքը թելադրվում է ներքին տարածքներում ալեբախվող ուժերի միջնորդությամբ։   

Մարդու առեղծվածը բացահայտելու ճանապարհին, ի վերջո ինձ գտա այն տարածքում, որտեղ մեկտեղվում են մարմինը, հոգին ու հոգևորը՝ այնտեղ, որտեղ Սերը դառնում է մի տարածք, ուր հոգին ճանաչում է իրեն՝ մյուսի միջով։ Սեքսոլոգիան եղավ իմ առաջին մասնագիտությունը, որը հետագայում համալրվեց մարդաբանության, փիլիսոփայության, հոգեթերապիայի ոլորտներին առնչվող հարուստ գիտելիքով ու փորձով, արևմտյան և արևելյան մշակույթների հոգևոր ուսմունքների փորձառությամբ։   

Իմ աշխատանքում կարևորում եմ ռոմանտիկ հարաբերությունների այն որակը, որը թույլ է տալիս լսել ոչ միայն խոսքը, այլև լռության տակ թաքնված շունչը։ Վստահում եմ այն գործընթացին, երբ մարդը սկսում է ինքնօտարումից ազատագրվել՝ շերտ առ շերտ վերադառնալով իր Սկզբնապատկերին։ Ես չեմ առաջնորդվում պատրաստի լուծումներով, փոխարենը՝ հարաբերվում եմ մարդու արարչագործ շերտի հետ։ Եվ այդ ճանապարհին մարմինը դառնում է դարպաս, հոգին՝ ուղղություն, իսկ Գիտակցությունը՝ լույսի աղբյուր։