Սեռական հարաբերությունն ավելին է քան սեռական օրգանների միացումը: Կին-տղամարդ սիրային հարաբերությունը ոչ թե օրգանների, այլ էրոտիկ էությունների փոխադարձ ներհյուսումն է: Ընդ որում՝ կողմերն իրար փոխլրացնում են, այլ ոչ թե հավասարաչափ ներդրումներ կատարում, ուստի պասիվ-ընդունող դիրքորոշումը նույնքան կարևոր է, որքան ակտիվ նախաձեռնությունը: Հակառակ դեպքում «առնանդամ-հեշտոց կապը» նման է պատահական անցորդների անտարբեր հայացքների հանդիպմանը, որտեղ կողմերից և ոչ մեկը չի նկատում մյուսին:Կուսությունը գաղափար է, որը կարելի է բնութագրել իբրև մաքրություն, սրբություն, անարատություն: Կուսաթաղանթը անատոմիական միավոր է, շարակցական հյուսվածքի մի կտոր` տեղակայված հեշտոցամուտքում: Ցավոք սրտի և շատ հաճախ կուսաթաղանթը և կուսությունը օգտագործվում են իբրև հոմանիշներ: Եթե կույս, ապա` կուսաթաղանթի պարտադիր առկայություն և հակառակը: Անտեսվում է կուսություն գաղափարի կրողը, այսինքն՝ մարդը: Կույս լինելը հաղթահարված կիրք է, այլ ոչ անատոմիական չափանիշ: Կույս աղջիկը երբևէ քայլ չի արել ճանաչելու որևէ տղամարդու, չի զգացել տղամարդու մարմնի շունչը: Եվ դա արել է ոչ թե վախից ճնշված ու արտաքին թելադրանքներից դրդված, այլ որովհետև իր կուսությունը, և ոչ թե կուսաթաղանթը, անգնահատելի նվեր է համարել իր ապագա ամուսնու կամ սիրեցյալի համար: Կուսության հետ մեկտեղ օրիորդը ընտանիք է բերում ազնվություն, անկեղծություն, հավատ և վստահություն:Դժբախտաբար, կուսության պահպանման անաղարտ ձգտմանը մարտահրավեր է նետվում կնոջ սեռական ֆիզիոլոգիայի կողմից: Կնոջ մարմինը սկսում է փթթել, հորմոններն արթնացնում են նրա սեռականությունը, հայտնվում են ներքին սեռային զգացողություններ, որոնց հետ պետք է հաշվի նստել, քանի դեռ ինքը` սեռականությունը, «չի բարձրացրել բողոքի իր ձայնը»: Սեռականությունը պահանջ ունի դրսևորման, այն էլ` լիարժեք դրսևորման, որ վերջին հաշվով ենթադրում է ամբողջացում հակառակ սեռի հետ: Մինչդեռ մեջտեղ են ընկնում կուսությունը պահպանելու ադաթի անզիջում հրամայականը և այդ չարաբաստիկ կուսաթաղանթը: Աղջնակը, որի հոգեսոցիալ հասունությունը դեռևս չի համապատասխանում …