Պետք է խոստովանեմ, որ այս գրառման պատճառը եղել է պատգամավոր, տիկին Մարգարիտ Եսայանի կողմից 2009-ին գրված «Սեքս» պատմվածքը։ Այն նվիրված է մարդկության ամենագլոբալ երկու ֆենոմեններին` սեքսին և քրտինքին: Պատմվածքը գրված է շատ անմիջականորեն, անկեղծորեն ու համարձակ և նույնիսկ գլուխգործոց կարելի է համարել։Հայտնի է հոտի ծայրահեղ կարևոր նշանակությունը մարդու սեռականության դրսևորումներում։ Ինչպես ապացուցում են գիտական փաստերը, հենց հոտերի միջոցով է բնության մեջ արական առանձնյակը գտնում իգական առանձնյակին, որն իր բեղմնավորման շրջանում արձակում է սեռական բնազդն ակտիվացնող հատուկ բուրմունքով հեղուկներ։ Այս հոտերը հայտնի են ֆերոմոններ անվան տակ, իսկ ֆերոմոնների ընկալման օրգանը, որը տեղակայված է քթի միջնապատում՝ անմիջականորեն կապված է գլխուղեղի այն հատվածի հետ, որը պատասխանատու է սեռական վարքի կառավարման համար։Տղամարդու քրտնքի հոտը բազմիցս մատնանշվում է կանանց կողմից իբրև իրենց սեքսուալության վրա դրամատիկ ազդեցություն թողնող գործոն։ Զզվանքի զգացումը տղամարդու քրտնահոտից դառնում է շատ կանանց սեքսուալ արձագանքման ռեակցիայի արգելակման պատճառ։ Մյուս կողմից՝ տղամարդու քրտնահոտը կարող է դառնալ այդ տղամարդուն կամ կնոջը բնազդային ամուր կապով միավորման ամուր գրավական։ Սրանք անհերքելի փաստեր են։

Ջուրը- ինքն ալ - զարմացաւ թէ ինչպէսվեր չթափեցաւ ելաւ պատէն վէրՋուր մըն էր բոլոր միւս ջուրերուն պես-ջուր որ սորված էր անձրեւի շիթէնթէ իր դերը վար իյնալ է միայնԵւ եթե չիյնայ հողը կը վշտանայքէն կ'ընէ ու ծառ ծաղիկ չի բանար -Այդ ջուրը ինչպէս ելավ պատէն վէր -Արդեօք պատճառը ա՞յն էր որ գիշերանցսիրաբանած էր լիալուսնին հետԲԱՐՈՅԱԿԱՆ- Հիմա ձեզմէ շատեր պիտի խորհին թէայդ ջուրն իրենք են -- շատերն թէ իրենք լիալուսինն են -- իսկ պատը ան միշտ միեւնոյն պատն էԶԱՀՐԱԴ

Հաճախ սեռական անհամատեղելիությունը հետևանք է զուգընկերների միջև հոգևոր կապի բացակայության։ Իսկ ի՞նչ ասել է՝ հոգևոր։ Այս բառն ամեն մարդ մի ձևով կարող է հասկանալ և հատկապես, դրա տակ շատ հաճախ հասկացվում է անձնավորության կրոնական դավանանքը և աստվածայինի մասին նրա պատկերացումները։ Սակայն հոգևորը կրոնական հավատալիքներից ու պատկերացումներից վեր, ավելի խորքային ու սերտ կապ է, երբ մարդու հանդեպ ունես մերձավորության զգացում, ընկալում ես նրան իբրև քո հարազատը՝ անկախ նրա պատկերացումներից ու հավատալիքներից, այդ թվում՝ կրոնական։ Հոգևոր կապն ավելին է, քան` միջանձնային կապը, ինչքան էլ վերջինս ամուր թվա։ Հոգևոր կապով իրար միացած երկու մարդ գտնվում են այնպիսի տարածաչափական համակարգում, որը չի ենթարկվում անձի հոգեբանության օրինաչափություններին, չի թաթախվում միջանձնային շահերի և առևտրի ջրերում։ Հոգևոր կապի մեջ գտնվող ամուսնական զույգերին բնորոշ են հետևյալ հատկանիշները`Հոգևոր կապ ստեղծել չի նշանակում զուգընկերոջդ դարձնել այնպիսին ինչպիսին դու ես, ստիպել, որ նա հավատա ինչին դու ես հավատում, սիրի այն, ինչ դու ես սիրում, այլ կերպ ասած՝ տարբերությունների վերացում։ Այսպես անելով՝ զույգերն ավելի են հեռանում իրարից, քանի որ դադարում են միմյանց ձգել կամ տեղի է ունենում նույնականացում, որը նշանակում է զուգընկերներից մեկի անհատականության լրիվ վերացում՝ մյուսի ինքնության կրկնօրինակումով, մինչդեռ հոգևոր կապով իրար միացած զույգերը ձգտում են մեկը մյուսի անհատականության կայացմանը։Պետք է ասել, որ առողջ հարաբերություններին բնորոշ են մտերմության աստիճանի տատանումները, երբ ինչ-որ շրջան զույգն ապրում է մերձեցման ավելի խորը աստիճան, ավելի ուժեղ սեքսուալ ձգողություն, ժամանակը համատեղ անցկացնելու ավելի արտահայտված պահանջ, որին հաջորդում է մեկուսացման և իրարից հեռու գտնվելու շրջանը՝ սեռական առտնին կյանքով։ Այս տատանումը շատ բնական է, քանի որ մարդիկ դինամիկ, այսինքն՝ կայացող էակներ են և գտնվում են աճման անընդհատ ընթացքի …

 Սեռական ցանկության մակարդակների անհամապատասխանությունը սեքսոլոգիական պրակտիկայում ոչ հազվադեպ հանդիպող խնդիրներից է: Բավական հաճախ այսպիսի գանգատով ներկայացող զույգերը նշում են, որ իրենք կորցրել են միմյանց նկատմամբ հոգևոր կապի զգացողությունը, որի տակ հասկանում են իրենց կրոնական պատկերացումները և այդ շրջանակներում ծագած անհամաձայնությունները:Այս դեպքի քննարկումը վերաբերում է մի զույգի, ովքեր իրենց խնդրի արմատները փորձում են գտնել քրիստոնեության ակունքներում։ Կինը գանգատվում է սեռական զզվանքից, բայց մերժել չի կարողանում, քանի որ իրեն քրիստոնյա է համարում, իսկ Սուրբ գրքում գրված է, թե կնոջ պարտականությունն է իր ամուսնուն չմերժելը, ու որ կինն իր մարմնի տերը չէ և իրարից հեռու պետք չէ մնալ։ Քրիստոնեական այս հրահանգները կնոջ համար օրենք են և նա չի կարող իրեն թույլ տալ մերժել իր ամուսնուն, չնայած այն հանգամանքին, որ դադարել է սեռական գրգռում ապրել, օրգազմը բացակայում է և ոչինչ չի զգում սեռական մերձեցումից, նույնիսկ վերջին ժամանակներում սեռական զզվանք է ապրում։Պետք է նշեմ, որ կնոջ այս մեջբերումները կատարվել են Նոր Կտակարանից, բայց մեջբերված հատվածը կիսատ է ու իր ամբողջությունից կտրված։ Ամբողջացնենք Պողոս Առաքյալի խոսքը. «Ամուսինը թող իր պարտականությունը կատարի կնոջ հանդեպ. նմանապես՝ կինը տղամարդու հանդեպ։ Կինն իր մարմնի տերը չէ, այլ՝ ամուսինը. նմանապես՝ ամուսինն իր մարմնի տերը չէ, այլ՝ կինը։ Իրարից հեռու մի՛ մնացեք, այլ միայն՝ փոխադարձ համաձայնությամբ և կարճ ժամանակով, աղօթքի նվիրվելու նպատակով, ապա վերադարձեք իրար» (1 Կորնթ 7։3-5)։ Ինչպես տեսնում էք, ուսուցանվում է կատարյալ ՓՈԽԱԴԱՐՁՈՒԹՅՈՒՆ։ Կնոջ իրավունքները ֆեմինիստները չեն ձեռքբերել 20րդ դարում, այլ Քրիստոնեությունը 2000 տարի առաջ։ Բավական է, որ ամուսիններն ԻՐՈՔ ապրեն այդ Քրիստոնեությունը, փոխադարձաբար, այլ ո՛չ թե միակողմանի։

Մի հարուստ վաճառական էր ապրում, շատ հարգված ու անունով մեկը։ Նա ուներ գեղեցկուհի մի կին, ում հմայքը անտարբեր չէր թողնի որևէ մեկին։ Վաճառականը սիրում էր կնոջն իր բոլոր գանձերից առավել ու չէր պատկերացնում կյանքն առանց նրա։Գալիս է մի օր, երբ վաճառականը մեկնում է հերթական շրջագայության՝ առևտուր անելու: Եվ ինչպես միշտ, տան հսկողությունը նա թողնում է հավատարիմ ծառայի ուշադրությանը, ում գիտեր դեռևս մանկությունից և վստահում էր անվերապահորեն։Անցնում է մի որոշ ժամանակ, և վաճառականը վերադառնում է տուն։ Նա հարցնում է ծառային՝ ինչպես են ընթացել օրերն իր բացակայության ժամանակ, ծառան պատասխանում է՝-Ո՛վ Տեր, կինդ բացակայությանդ օրերին այլ տղամարդու է հանդիպել, ով հիմա թաքնված է ձեղնահարկի հնամաշ սնդուկում։Կատաղությունից կուրացած վաճառականը՝ խելքը թռցրած՝ պահանջում է կնոջից իրեն տալ սնդուկի բանալին։ Կինը պայման է դնում՝ բանալին կտամ, եթե գործից հեռացնես հավատարիմ ծառայիդ։Վաճառականը ազատ է արձակում ծառային։Կինը տալիս է բանալին։Վաճառականը բանալին ձեռքին վազում է դեպի ձեղնահարկ, հետո կանգ է առնում մի պահ, մտածում․ ապա հրամայում իր մյուս ծառաներին, որ վերցնեն այն սնդուկը և խորը թաղեն այգում ծառի տակ։Ծառաները կատարում են հրամանը․․․Այդ օրվանից այս պատմությունը մոռացվեց ու այդ մասին որևէ մեկը որևէ բառ այլևս չխոսեց։Հին հնդկական առակ

Ժամանակով լինում ա մի թագավոր։ Սրան ունենում ա մինուճար մի աղջիկ։ Էս աղջիկը շատ սիրուն ա լինում։ Շատ խելոք ու շատ նամուսով, բայց միշտ փախչելիս ա լինում աշխարհքի վայելքից։—Միտք չունեմ,— ասում ա, — աշխարհ մտնելու։ Իմ սիրտը երկնային աստծուն եմ տվել։Թագավորի տեղը շատ նեղում են.—Աղջկանդ մարդու տուր, որ մահիցդ հետո աշխարհքը անտեր չմնա։Թագավորի աղջիկն ասում ա.—Այ հեր, դե որ էդպես զոռում են, ես էսպես պայման եմ դնում. Ես կուզեմ էն տղին, որ կհամաձայնվի տարին մենակ մի անգամ իմ անկողինը գալ։Էս բանը հայտնում են աշխարհի բոլոր կողմերին, ամա բոլոր թագաժառանգներն ու իշխանները հրաժարվում են էդ չլսված պայմանից։ Ոչ ոք չի ուզում էդ աղջկան առնել։Գալիս ա մի նախրչու տղա, ասում ա.—Ես կուզեմ։ Թե որ թագավորի աղջիկը էդքան համբերող ու նամուսով կլինի՝ ես էլ կլինեմ։ Ես էդ պայմանին համաձայն եմ, ախպեր, ես դրան կուզեմ։Թագավորի աղջիկը էս տղի խոսք ու զրույցից հասկանում ա, որ սա համ շատ խելոք ա, համ էլ շատ դիմացկուն ու համբերող։ Բերում են սրանց պսակում։ Թագի տակին երդվում են՝ տարին մենակ մի անգամ իրար հետ անկողին մտնեն.—ով որ մեզանից,—ասում են,—էս պայմանը քանդի, աստված էն րոպեին նրա մեջքը կոտրի։—Ասում են ու իրանց խոսքին հաստատ մնում։

Կան մարդիկ, ովքեր գտնում են, որ սեռական մերձեցումը վերարտադրողական գործառույթ է, նման մարդիկ սեռական մերձեցմանը վերաբերվում են իբրև կնոջ ամուսնական պարտականություն: Այսօր, սակայն, շատ զույգեր համարում են, որ սեռական կյանքը նրանց ամուսնական երջանկության կարևոր բաղադրիչն է և իրենց սեռականության դրսևորման գլխավոր ուղին: Այս առումով զույգերը կարևորում են կնոջ օրգազմ ապրելու հանգամանքը և դրա բացակայությունը խիստ ծանր են տանում, ուստի և կեղծված հեշտանքի երևույթը մեծ տարածում ունեցող խնդիր է բժիշկ-սեքսոլոգի կլինիկական պրակտիկայում:Հետաքրքիր է, որ այս կապակցությամբ օգնության դիմող զույգի նախաձեռնությունը հաճախ պատկանում է տղամարդուն: Եթե դիմողը կինն է, ապա նա հաճախ դիմում է առանց իր տղամարդու իմացության, թաքուն։

Թերևս անհերքելի է, որ սեքսուալության դրսևորումը մարդու կյանքում նրա ներքին կենսաբանական պահանջի/բնազդի անմիջական ելքը չէ դեպի արտաքին աշխարհ:Պատանեկության շրջանում արթնացած սեքսուալությունը տարերային-բնազդային բնույթից մինչև բանականորեն սահմանված և մշակված սեռական վարք դառնալն ու մարդու կյանքում ինտեգրվելը երկար ճանապարհ է անցնում, որտեղ սեռահասունացման ընթացքի վրա համարժեք իրավասությամբ գործում և ներազդում են երեք խումբ գործոններ՝ մարմնականը, հուզականը և իմացականը: Սեռականության ոլորտում ճանաչողության գործառույթի ներառումը մարմնասեռական հասունացմանը համընթաց տեմպով և հուզական տրամադրության ենթակայությունը այդ գործառույթին պահանջում է որոշակի տարիք և ինքնագիտակցության համապատասխան մակարդակ, այլ կերպ ասած՝ սեռական հասունացմանը բնորոշ ֆիզիոլոգիական փոփոխությունները և ներքին անծանոթ հոգեվիճակները անձնավորության ներդաշնակ զարգացման մեջ ինտեգրվելու համար բանական իմաստավորման են ենթարկվում և հետո նոր միայն դրսևորվում։Ըստ էության մարդու սեռականության կայացման միտումը կենսաբանորեն ժառանգված բնազդային մղումներն ու զգացողությունները բանականորեն սահմանված հիմքերի կանգնեցնելն է, այլ կերպ ասած՝ մշակութային փոփոխության ենթարկելը, որ իր կատարյալ գեղեցկությամբ դրսևորվում է ամուսնական անկողնու խորհրդով, ամուսինների միմյանց նկատմամբ փոխնվիրումով և սեռական հավատարմության պահպանմամբ: Չունենալով որևիցէ էական նշանակություն սեռական ակտի խորքային կենսաբանական բնույթի համար, որն ինքն-իրենով հորմոն կախյալ դրսևորում է, այդ մշակութային «արհեստական ձևերը», այնուհանդերձ, որպես չափանիշ են ծառայում սեռական ակտի որակական տարբերման համար՝ մեկը որպես անասնական «կցորդում», մյուսը՝ որպես մարդկային կողակցում:

Սեռային պատկանելիության կենսաբանական նշանակության իմացությունը, ասել է թե՝ ինչ է նշանակում լինել արական կամ իգական սեռի առանձնյակ, մեզ՝ բժիշկ-սեքսոլոգներին, մտածելու լուրջ տեղիք է տալիս, հատկապես մեր օրերում, երբ մարդը դիտարկվում է որպես էվոլյուցիայի ընթացքում կապիկից առաջացած կենսաբանական տեսակ։ Սեռերի կենսաբանական նշանակությանը կփորձեմ անդրադառնալ էվոլյուցիոն կենսաբանների դիտարկման տեսանկյունից, քանի որ յուրաքանչյուր կենսաբանական հատկանիշի ժառանգական փոխանցում և ամրապնդում ըստ այս մտածողների՝ հնարավոր է դառնում միայն գոյապահպանությանը սպառնացող բոլոր փորձությունների հաղթահարման պարագայում։Սեռերն կենսաբանական-էվոլյուցիոն նշանակության մասին ամենատարածված և ընդունելի տեսությունն այսօր Գյոդակյանի կողմից մշակված տեսությունն է, որը արական և իգական սեռային պատկանելիության խորքային նշանակությանը մոտենում է այդ սեռերի վերարտադրողական գործառույթից ելնելով։ Ըստ այս տեսության՝ որպես սկզբնակետ հիմք է վերցվում այն, որ արական սեռային էակն ունի բեղմնավորման բարձր ցուցանիշ, քանի որ նրա սերմնաբջիջներն արտադրվում են անընդհատ կերպով, առանց դադարի, օրական 1մլն քանակությամբ սերմնահեղուկում հասնելով միլիոնավոր, անգամ միլիարդավոր սերմնաբջիջների։ Համարվում է, որ արական էակի «գործն» է լայնորեն (առատաձեռնորեն) տարածել իր սերմը ու բեղմնավորել առավելագույն թվով իգական էակների, այսինքն՝ բազմանալ ու գրավել հնարավորինս ընդարձակ տարածքներ: Դրա համար է, որ նրա սեռականությունն օժտված է հեշտ գրգռողականությամբ և ոչ բծախնդիր ընտրողականությամբ, ինչը դրսևորվում է դեպի նորությունը և բազմազանությունը հակվածությամբ, որի շնորհիվ հնարավոր է դառնում բեղմնավորել մեծաքանակ առանձնյակների և բացառել մյուս մրցակիցներին ասպարեզից: Արական էակը բնազդաբար ակտիվանում է (հուզական ռեակցիաների միջնորդությամբ)՝ ի պատասխան իգական էակից եկող բեղմնավորման հնարավորությունն ազդարարող սեռային նշանների (հոտեր, տեսողական գրգիռներ, առինքնող դիրք, վարքային ակտիվություններ)։ Սա ծրագիր է, որը խնայում է արական էակի ժամանակը, ուժերը և սերմնաբջիջները, որոնք հակառակ դեպքում կվատնվեին ոչ պտղաբեր իգական էակին ուշադրություն տալով: